Mijn favoriete onderwerp zijn toch de bloemetjes. De Rudbecia is nu volop aan het bloeien en nu de zon er een beetje door kwam ben ik toch maar aan het fotograferen gegaan.

De ondersoort "batava" van de Grote Vuurvlinder is heel zeldzaam en komt alleen in Nederland voor en misschien alleen nog maar in de Weerribben. Deze ondersoort gebruikt Waterzuring als waardplant en is daarmee een superspecialist. Het voortbestaan van deze fraaie vlinder is een hachelijke zaak, ook al doet SBB er alles aan om de omstandigheden voor deze soort te optimaliseren. Ik dank deze foto aan twee dames die bezig waren om deze vlinder te fotograferen en dat ik mee mocht doen.

Alles is dan ook vuurrood aan de Vuurlibel, van zijn tenen via zijn ogen tot en met de pterostigmata in de vleugels, althans bij het mannetje, het vrouwtje is oranje , ook mooi maar die was er niet.

Ik denk dat deze vlinder eitjes aan het afzetten was aan zijn houding te zien. De gestippelde ogen en haartjes op zijn lijfje werden goed zichtbaar in deze macro.

Het lijkt wel een afgerolde tuinslang of iets dergelijks zo van dichtbij. Maar het is een hechtwortel van het onsterfelijkheidskruid. Vlakbij de bladeren ontstaan deze wortels die op zoek gaan naar grip om zich aan vast te houden zodat de plant kan groeien. Van de bladeren kun je thee zetten en die zitten vol met anti-oxidanten. In een regio in China is dit gebruikelijk en er zijn daar uitzonderlijk veel 100-jarigen, vandaar de naam.

Eenzaamheid troef

In een kleine poel in een bosgebied vond ik deze libel

De huidjes van de larven blijven achter op de planten bij het vijvertje. Een mooie kans om ze voorzichtig te verwijderen en in beeld te brengen met zoveel mogelijk details in high key. Door de iso wat op te drijven en het diafragma wat te knijpen kwam ik tot dit resultaat. Mooi om te zien hoe het uitsluipgaatje zichtbaar wordt alsook het vliesje van de bolle lege ogen...en beetje enge beestjes omgetoverd in een mooie verdwenen libel.

Heel veel dauw en tegenlicht . Vervolgens een aantal stops onderbelicht zodat dauwdruppels zorgen dat alleen de contouren van de juffer zichtbaar zijn tegen een donkere achtergrond .

Onze geweldige gids in Bulgarije wist steeds prachtige soorten voor ons te vinden zoals deze Libelloides macaronius. Libelloides macaronius is een insect uit de familie van de vlinderhaften (Ascalaphidae), die tot de orde netvleugeligen (Neuroptera) behoort.

Wat je toch tegenkomt als je door je macrolens kijkt! Ik had geen idee dat het oog van een slak er zo menselijk uitzag! (Helaas is er destijds bij het uploaden van het originele raw-bestand naar de cloud iets misgegaan waardoor ik nu alleen nog de jpg heb)

Meervoudige belichting in de camera gemaakt.

Foto genomen tegen een bosrand waar achter de zon opkomt. Bij zonsopkomst verschijnen er mooie licht bundels over het veld . En dan reageren op het snel veranderende licht . En dan maar hopen alles samenvalt..

In het Jac.P.Thijssepark van alles gefotografeerd. Geen idee van welke plant dit mooi gekrulde blad was. Obsidentify gaf aan dat het blad van de rietorchis is. Ik heb ook rietorchissen gefotografeerd dus dat zou kunnen. Wie herkent het blad? Ik vond vooral de vormen en de kleuren mooi.

Een nieuwe reeks juffertjes beginnen te bloeien. Achter de juffertjes staat een prachtige hortensia en deze zorgde voor een mooie achtergrond. Door het licht van de zon en mijn cd te gebruiken kon ik weer een zachte foto maken. Ik heb ook gebruik gemaakt van een paraplu.

In de vroege ochtend met tegenlicht gemaakt . Door gebruik te maken van de dauwdruppels in het gras ( voorgrond) en in achtergrond de bomen ontstaan al die bubbels in beeld . De witbalans wat koeler gezet voor een rustiger beeld .

Deze weidebeekjuffer heeft zijn eigen slingers opgehangen......

De avond er voor heb ik de geboorte van deze libel kunnen mee maken aan het vijvertje bij onze dochter. Ze waren met drie tegelijk en wat het mooi om te zien. Vroeg in de morgen om half vier ben ik terug gegaan en heb wel licht bij gebruikt omdat het nog donker was. Gelukkig hingen ze daar nog alle drie. Deze was een mannetje en zal de volgende foto ook plaatsen zodat jullie kunnen zien wat een mormeltje er uit komt en toch zo een schoonheid gaat worden.

Dit is de geboorte van een mannetje Grote keizerlibel. Wat was het mooi om te volgen . Het is verwondelijk dat dit zo een mooie keizerlibel zal worden.

We hebben er lang op moeten wachten ... de zon. Na maanden van overvloedige regen en herfsttemperaturen, lijkt het er nu op dat de zomer toch gaat beginnen. De bloemen in onze voortuin ontwaken dan ook stilaan uit hun winterslaap en maken zich klaar voor een kleurenexplosie. Al vind ik de Montbretia net iets eleganter en sierlijker net vóór hij zich 'ontpopt' ...

Hoe tenger moet je zijn om deze naam te krijgen. Fijn en klein geland op een bies als ik het goed heb.

Dit Groot geaderd witje zat nog heerlijk in zijn eigen droomwereld. Ik kon het niet laten om daar een dromerig beeld van te maken.

Vroeg in de ochtend en op de knieën om deze prachtige libelle te fotograferen. De ochtenden zijn magisch en eigenlijk zou ik vaker vroeg op moeten staan.....

Tijdens zonsopkomst gemaakt . Een weidebeekjuffer hangend in het riet wachtend op de warmte van zon. In de achtergrond gebruik gemaakt de reflectie van de opkomende zon in het langzaam stromende water. En steeds je camera positie aanpassen tijdens het snel veranderende licht.

Het gaat niet zo goed met onze honingfabriekjes: te veel pesticiden, te weinig bloemperken, verstedelijking, klimaatverandering, enz ... Ook wij merken het dit jaar in de tuin. Ondanks de extra aangeplante kruiden en bloemen, zijn onze bij-zondere vrienden nog niet talrijk.

"Klein stukje vliegen en ik voel me op vakantie; ben nu in Toscane." Dankzij die snorzweefvlieg kon ik toch nog een foto maken van de Toscaanse jasmijn in m'n tuin. Had dat al eerder geprobeerd maar wat is die bloem niet-fotogeniek. Zo vond ik hem wel mooi.

Op een niet zo lekker toegankelijk blad van een kiwibes heeft een groene schildwants eieren gelegd. Na een week of 2 zijn de 28 groene bolletjes veranderd; op ieder bolletje staat nu een dubbele driehoek en 2 kleine streepjes ernaast. Ben benieuwd hoe dit gaat worden. De bolletjes zijn ca. 1mm en de dubbele driehoekjes kun je met het blote oog niet zien.

Vlak bij mijn huis staat een veldje waarin elk jaar eind mei/begin juni de rietorchissen bloeien. De zon gaar tussen de struiken onder en soms prikt hij er nog net even doorheen, Vanwege de lichtcontrasten dit beeld HDR gemaakt. om een vage voor-en achtergrond te krijgen het diafragma maximaal open gezet.

Elk jaar als de kogeldistel bloeit raak ik weer betoverd als ik mijn macrolens er op richt. Het is telkens weer een uitdaging om er nieuwe beelden van te maken.

Dit kleine fotogenieke springspinnetje zat op een groen golvend blaadje...