Deze rups had continu gezelschap van mieren. Het leek wel of ze samenwerrkte. In de uitwerpselen van de rups zat iets waar de mieren wel van gecharmeerd waren. Foto is gemaakt bij vlinders aan de vliet.

Onlangs vroeg op pad tijdens een zeer mistige ochtend. Na lang wachten brak de zon door het wolkendek en kwam dit beeld vanuit de mist te voorschijn. Magisch

Groot geaderd witjes en margrieten. Die twee kunnen niet zonder elkaar. Daarnaast zoek de vlinders elkaar ook graag op.

Op zoek naar meikevers kwamen we op een locatie waar ze zouden moeten zitten. Maar je raad het al denk ik. Inderdaad ze zaten er niet op een paar na dan. Er vloog ook een enkeling langs. Vliegende meikevers is toch best wel een flinke uitdaging.

Deze bijen zitten bijna nooit stil en begraven hun kop vaak in de bloem. Deze deed het gelukkig anders en kwam met zijn kop omhoog, vanaf de andere kant van de bloem naar boven kruipen.

Er zaten aardig wat dansmuggen vandaag, Gelukkig steken ze niet, maar een andere soort mug nam de gelegenheid te baat om me wat jeukende bulten te bezorgen terwijl ik deze zat te fotograferen

Ik had deze mooie, gele soort soort al eerder gefotografeerd, maar vond deze mooi afsteken tegen de donkere achtergrond. Ik las dat ze plantaardig voedsel eten, maar heb er ook al een aan een andere vlieg zien eten.

Op de hei, door andere vegetatie heen gefotografeerd.

Wat minder lieveheersbeestjes dan een maand geleden, maar toch kwam ik er vandaag af en toe een tegen, waaronder deze. Bladluizen opgepast.

Strekpoten zijn hooiwagens. Dat zijn wel spinachtigen maar geen spinnen, ook al hebben ze acht poten. Ze worden exclusief de poten 4-6 mm groot en de poten worden wel tot 5 cm lang. Dit is een stack van 15 foto's, samengevoegd in Serene stacker.

Zo af en toe kom je iets bijzonders tegen. Zo ook deze keer. In eerste instantie had ik deze vlindersoort nog nooit gezien. Ik vind dit soort nachtvlinders altijd wel iets schattigs hebben. Het zijn net kleine teddybeertjes. Nu bleek dit dus een zeldzame kersenspinner te zijn.

Deze vlieg zat op een plek waar ik maar net bij kon. Een mooie gelegenheid om de ogen eens goed in beeld te brengen. Onderzoeker berekenden - aldus Naturalis Biodiversity Center op internet - dat een facetoog dat net zo scherp ziet als ons oog een meter groot zou moeten zijn. Dat zouden enorme insecten zijn dus, waar we niet dichtbij zouden durven komen om ze te fotograferen. Maar....dat zou ook niet nodig zijn.

Het goudoogje liep al etend over de bloemen. Gewacht tot hij/zij zich in mijn richting bewoog.

Niet heel heet zoals vorig jaar, wel veel wind gisteren tijdens de 'Meet your Friends' dag op en bij het Naardermeer. Maar wel weer heel leuk en inspirerend. Niet alleen heel wat opgestoken over het Naardermeer, maar heel interessant om te horen was ook hoe mensen zich ontwikkelen in hun fotografie en wat ze leuk vinden om te fotograferen. Wel wat lastiger om foto's te maken met die wind. Dit is een van de weinige foto's die aardig is gelukt.

Deze  foto is ingezonden in de wedstrijd van de vriendendag Meet your friends. Inzenden kan door de deelnemers met max. twee foto’s per deelnemer tot 1 augustus 2023.

Van 4 tot en met 6 augustus kunnen alle DDN-gebruikers hun stem uitbrengen, de inzending met de meeste duimpjes is de winnende foto!  De fototgraaf wint een DDN Workshop naar keuze.

De uitslag volgt op  7 augustus a.s.

Deze foto is gemaakt met de vintage lens Oreston van Meyer Gorlitz. Bij een heel klein diafragma geeft deze lens een heerlijke sfeer. Bij deze foto heb ik het diafragma wat meer geknepen voor meer scherpte op de vlinder. Ook met een meer geknepen diafragma (weet niet meer precies welk F-getal) geeft deze lens een mooi effect. Daarnaast heb ik wat met de kleu geexperimenteerd zodat het naar zwart/wit neigt.

Ik had deze tor al eerder gefotografeerd, maar alleen van bovenaf. Ik had hem ook op internet slechts een enkele keer niet van bovenaf gezien. Daarom net zo lang gewacht tot hij even onder zijn schild vandaan keek. Uit de hand, met flitser.

Ik had al een aantal van deze vliegen gezien, maar ze waren gewoonlijk te snel weer weg. Deze bleef net lang genoeg zitten voor een foto.

Meestal zoeken deze vlinders elkaar op en belanden ze met elkaar op margrieten bijvoorbeeld. Maar in een veld met heel veel margrieten hebben ze gewoon te veel keus en zitten/hangen ze vaak alleen. Maar ook dat is geen straf. Kijk geniet en oordeel zelf.

De met bloemen ingezaaide bermen langs de akkers beginnen wat op te bloeien en daarmee komen er ook wat meer insecten, waaronder deze mooie wesp.

Nu er steeds minder insecten komen merk ik dat ik veel positiever over deze diertjes ga denken, ook over muggen. Ik merkte laatst zelfs dat ik het minder erg vind dan vroeger als er 's nachts een mug op mijn slaapkamer zit. Deze twee langpootmuggen doen er in elk geval alles aan om het voortbestaan van hun soort veilig te stellen.

Op het erf van de boerderij in Friesland waar ik met vakantie was, zaten heel veel insecten. Deze kleurige soort was een van de meest voorkomende. Meestal druk min de weer maar soms zaten ze toch even stil.

Het juffertje zat wat verborgen achter wat begroeiing, maar na even goed zoek naar de juiste positie, kon ik er toch een foto van maken. Gelukkig bleef hij lag genoeg zitten.

Gisteravond een leuke ontmoeting met een eekhoorn. Hij bleef lang genoeg tegen de boom zitten om hem mooi vast te leggen in een donker bossfeertje. De bebladerde takjes aan de linkerkant heb ik bewust in beeld gebracht om extra diepte te creëren en tegelijkertijd het 'verscholen' bosgevoel te versterken. In deze positie stak de eekhoorn mooi af tegen het lichte deel van de achtergrond, waardoor hij onmiddellijk de aandacht trekt. Ik ben erg blij met deze compositie.

Deze Zilveren maan zit op echte koekoeksbloem. De foto is gemaakt met een vintage lens Meyer Gorlitz Oreston.

Dit is een hele speciale lepelaar. Eentje die het licht letterlijk wist te vangen. Het lijkt wel een schemerlampje zo.

Hier wordt een jong volwassen exemplaar van de lepelaar weggejaagd. Sommige jong volwassen lepelaars zijn soms een beetje zoekende naar een plekje in de kolonie. Je kan bij de linker vogel nog net de zwarte vleugeltippen zien. Dit is een duidelijk kenmerk van jong volwassen lepelaars. Deze zwarte vleugeltippen zie je bij de volwassen exemplaren niet. Het is leuk om te zien hoe elke vogel zijn of haar plekje probeert te vinden in de groep.

Het mannetje en het vrouwtje samen op een pinksterbloem in de vroege morgen. Zouden ze dan een leuke en gezellige avond/nacht hebben gehad? Laten we het hopen zodat we volgend jaar weer van deze mooie vlinders mogen genieten.

Met enige regelmaat ben ik bij de lepelaars. Bij bewolkt weer gaat de highkey modus aan. Deze vogels lenen zich daar uitstekend voor.

De Oranjetipjes zijn ook weer wakker. Het was even zoeken omdat het er nog niet heel veel zijn. Enkele exemplaren kunnen vinden van dit mooie vlindertje. Er zat zelfs een vrouwtje bij terwijl die meestal ongeveer twee weken later zijn dan de mannetjes.

De herfstbladeren van 2022 liggen in februari 2023 nog in de sloot en doen mij denken aan een schilderij. In de sloot weerspiegelen ook de kale takken van de bomen.