Ook dit voorjaar is de spinselmot weer te zien op de kardinaalsmuts, meidoorn, kers en wilg. In de herfst en de winter verblijven jonge rupsen onder eischildjes. In het voorjaar nestelen de kleine rupsen zich aan de top van de bomen in de jonge blaadjes. Na ongeveer tien dagen beginnen de rupsen spinsels rond de bladeren en takken te maken. Zo ontstaan grote kolonies met honderden rupsen.  Hoewel deze diertjes bomen en struiken vaak helemaal kaal eten, herstelt het groen zich in de loop van het jaar.

Ik vind het altijd wel een uitdaging om een doodgewone vogel wat minder gewoon in beeld te zetten. Vroege ochtend, tegenlicht, nat weiland, wachten tot de meerkoet even op de goede plek in het slootje komt: En klik.

Kom op, we gaan dauwtrappen!

Joechei, 't was in de Meie, joechei, 't was in de Meie. Oeps ;-)

 Wie kent het nog? Harm met het harmpje - Henk Elsink 1969

Daags voor de Workshop 50 tinten groen maakten Brigitte en ik alvast een rondje door de Rhoonse Grienden ter voorbereiding van de workshop. We troffen een regenachtige dag, waardoor het groen nóg groener leek. Ik wilde een wat zacht beeld met wolken fluitenkruid, ik heb daarom bewust gekozen voor een laag standpunt, gematigde telelens en een vrij groot diafragma, dus niet van voor tot achter scherp. Om het geheel nog wat dromeriger te maken wat Glamour glow toegevoegd in Nik Color efex.

Meestal hoop je op mooi licht bij het fotograferen, maar zo'n flinke regenbui heeft toch ook wel wat! Zelf zat/lag ik lekker droog in de Weidevogelhut op Marken.

Lange tijd dacht men dat deze planten botbreuken bij het vee (met name schapen) veroorzaakten, vandaar de naam Beenbreek. De meest waarschijnlijke verklaring voor de botbreuken is echter dat Beenbreek uitsluitend groeit op zure bodems, waar niet of nauwelijks kalk in zit en die kalk is nodig voor een gezond skelet.

De paring van deze Steltkluten eindigde met een perfect uitgevoerde 'Pas de deux'.

Het was prachtig om te zien hoe dit mannetje Grutto zich uitsloofde voor het vrouwtje, ze had echter totaal geen interesse, gunde hem geen enkele blik en stapte hooghartig van hem weg, waarna de man het uiteindelijk maar opgaf.

Het was lang geleden dat ik de macrolens in mijn handen had, echt weer even wennen, maar wat was het toen heerlijk om lekker met de bosanemoontjes bezig te zijn, helemaal voorjaar!

Ik kon vorig jaar een heerlijke serie schieten van vechtende tureluurtjes, lang niet alle foto's daarvan heb ik geplaatst, dat komt nu bij het thema Twee mooi van pas.

Twee rode ogen en door de reflectie twee meerkoeten!

Een mals regenbuitje deerde het jonge steenuiltje niet, en mij ook niet want ik zat lekker droog en vond de regen in de achtergrond wel een leuk extraatje.

Bij mij in de kustregio hebben we veel minder winterse omstandigheden gehad dan elders in het land, ik moest dan ook echt zoeken naar onderwerpen voor mooie winterplaatjes. Gelukkig vond ik deze herfstbladeren, gevat in een heel dun laagje ijs.

Wind is een weersverschijnsel dat je eigenlijk niet kunt zien, maar we kunnen duidelijk zien dat het waait wanneer de wind beweging veroorzaakt, zoals bij rietpluimen die op hun hoge stelen direct in beroering worden gebracht. Met een langere sluitertijd - 1/5 sec - en een kleine beweging van de camera heb ik dat hier nog wat extra geaccentueerd.

Een vervolg op mijn foto 'Daar komt een bui aan'. Zoals daar te zien is kwam er een felle bui aan, ik had graag door gefotografeerd maar het was even zo heftig dat ik er toch maar voor koos om in de auto te schuilen. Net zo snel als de bui kwam, trok hij over en zag ik het boven zee weer opklaren. Deze foto maakte ik 10 minuten na de vorige door de natte autoruit, scherpgesteld op de nattigheid en zo gekaderd dat het randje gesmolten sneeuw op de raamsponning precies langs het onderkader valt.

Tijdens de Fotowandeling Zuidpier hadden we een mooie ontmoeting met deze Grijze zeehond die op het strand tegen de pier lag te rusten. Op deze uitsnede is te zien dat er volgens mij gelukkig geen sprake is van een wond op zijn kop, waar Marjolein melding van maakte, het lijkt erop dat de zeehond gewoon met zijn kop in de viezigheid heeft gelegen. In elk geval zwaaide hij even vrolijk naar me terwijl hij me met zijn trouwe hondenogen aankeek.

De eerste DDN Fotowandeling werd een leuke en gezellige dag op het strand en zuidpier van IJmuiden. Zelf fotografeerde ik vooral vogels, maar je kunt je daar ook prima uitleven op andere onderwerpen  zoals bijvoorbeeld structuren in het zand en op de basaltblokken,  natuurlijk ook de  zee, de golven en de branding en ook de lichtbakens zijn altijd fotogeniek. Genoeg te zien!

We zagen wat mooie vogelsoorten, zoals een Zilverplevier. Hij liep op het strand en ik stond op de pier, van bovenaf fotograferen vind ik niet zo leuk, het vogeltje werkte echter even lekker mee, bij vloog op en kwam langsvliegen en showde daarbij alle kanten van zijn prachtig getekende verenpakje.

De Oisterwijkse vennen zijn voor veel fotografen een favoriete plek wanneer er mist is. In oktober was ik een paar dagen in Brabant en werd er voor een ochtend mist voorspeld. Op weg dus naar de vennen! Helaas bleef het potdicht, van een mooie ochtendsfeer met nevel en doorkomende zon was geen enkele sprake, maar het werd zo wel vanzelf minimalistisch ;-)

De reiger had net een klein visje gevangen maar toen er een wandelaar passeerde verkoos hij om het op een andere plek naar binnen te werken.

Deze eenzame Kemphaan in mooi spiegelend water vroeg gewoon om een ​​minimalistisch plaatje. Puur op het gevoel heb ik daarbij voor een ruime belichting en een wat afwijkende compositie gekozen om de leegte nog wat extra te zichtbaar.

Op zoek naar minimalisme in mijn archief vond ik vooral foto's met witte achtergrond, maar ook kleur kan minimalistisch zijn. Ik denk tenminste dat deze Bergeend in het laatste licht van een windstille avond wel aan de criteria voor het thema voldoet?

Na de foto van de Havik waarbij ik schreef dat ik die avond/nacht op een boommarter hoopte, nog even het vervolg: de boommarter dus!

Een avond en halve nacht in een schuilhutje in de hoop dat Boommarters zich laten zien. Dat gebeurde ook, maar de eerste bezoeker was een Havik! De setting was minimaal aangelicht en de havik zat gelukkig goed in dat beperkte licht. Door flink te onderbelichten kon ik de sfeer van de duisternis bewaren.

Altijd leuk om met Drieteenstrandlopertjes bezig te zijn. Ze rusten en foerageren vaak op de basaltblokken van de Zuidpier in IJmuiden en wanneer daar dan golven op stuk slaan willen ze nog wel eens opspringen. Dit opvliegende vogeltje ving net wat zonlicht, daarom moest ik onderbelichten en werd de achtergrond nog wat donkerder en vind ik het beeld mooi passen in het thema Licht in de duisternis.

Getuige zijn van een paring van grutto's is natuurlijk al prachtig, maar als dat ook eens 's morgens vroeg is, in een bedauwd weiland, met het tegenlicht mooi door de vleugels, dan wordt het écht een feestje!

Aan het einde van een mooie winterdag kwamen deze twee Knobbelzwanen in het laatste licht statig op mij af zwemmen.

Een witte wereld heb ik vorige week alleen maar 's avonds laat gezien, de volgende ochtend was alle sneeuw al weer weg geregend. Maar met 4 stops in de plus wordt het bos ook wit. 
Zelfs al in september!

 

Een beetje vreemde foto? Ik zal 't uitleggen, ik zat in een vogelhut die zwaar tegenviel en waar weinig gebeurde. En dan krijg je eind van de middag mooi tegenlicht, met lekkere speelse bokeh, elke willekeurige vogel zou welkom zijn, maar niets.... Dan maar zoeken naar wat er wel is, uitgebloeid Klein hoefblad, nou, dat was dus even letterlijk een lichtpuntje in de duisternis. Het gekke ruitpatroon in de bokeh bovenin wordt veroorzaakt door een fijnmazig net voor het vensterglas in de hut. Ik vond 't wel grappig ;-) 

Hetzelfde strandje in Audresselles als de eerdere upload in Z/W, maar ander tijdstip, ander getij, ander plekje en ander licht, en vooral vanwege dat laatste nu in kleur.