Een zwaar onderbelichte foto van een veertje dat met spinnendraadjes aan een esdoorn hing. Omgezet naar zwart-wit. Niet mooi genoeg. Daarna omgekeerde kleuren en de zwart wit laag terug naar 50%.

Dit mannetjes damhert doet zijn best om de vrouwtjes te imponeren met zijn burlen. Normaal ben ik van de High Keys, maar deze Low key wilde ik niet aan mij voorbij laten gaan.

Noors landschap in de provincie Telemark bij Haukeligrend op circa 700 meter hoogte.

Ik houd enorm van sfeerfoto's, maar vind het ook enorm leuk om buiten de lijntjes te kleuren met heel strak werk. Een crème witte dahlia stond al heel lang op mijn wishlist. Deze kon ik dus niet laten passeren met zijn maagdelijk witte kleur zonder enige imperfectie. Niet de sfeer van de nazomer, maar wel een bloem die typerend is voor de maand september.

Dahlia's lenen zich goed voor allerlei composities. Bij deze vond ik dat het verloop van wit naar paars zich voor deze compositie leende.

Met de komst van de digitale camera is zwart-wit natuurfotografie de laatste jaren een beetje een ondergeschoven kindje geworden en dat is doodzonde. Ook hier bij DDN worden jammer genoeg weinig zwart witten aangeboden en dat is jammer, want de discipline op zich is interessant, omdat het meer omvat als alleen maar je foto met software "omzetten". Misschien dus wel een leuke uitdaging voor iedereen om eens een gokje te wagen en op pad te gaan met een camera die ingesteld is op zwart wit. Deze opname van de Hengjanefossen watervallen is genomen vanaf een boot.

 

Mijn favoriete bloemetje om te fotografen. Dit jaar volop in eigen tuin gekweekt. Lekker spelen met licht en beperkte scherpte.

Vlasbloemen vind ik echt delicate fotogenieke bloemen, vandaar een lichte variant in een lichte setting. Zacht lila valt voor mij toch wel in de categorie paars.

Gisteren was de DDN fotodag Zuiderheide. Ik heb genoten van goed gezelschap en fijne inspirerende gesprekken. Het was zonovergoten, tja...... wat ga je dan doen, HIgh Key van de Famous DDN tree. Deze vliegden gaf heerlijke schaduw en verkoeling als "honk" en lunch plek. High  Key is vaak iets wat je met bewolkt weer kan doen, maar als alles zonovergoten is zonder schaduw vlekken gaat het ook prima. Ik had natuurlijk Peter kunnen wegpoetsen uit de foto, maar dat heb ik bewust niet gedaan, om de proporties van deze mooi boom te laten zien, het geeft voor mij een fijne balans.

Elk jaar maak ik toch weer een knieval voor deze gracieuze bloemetjes, ze vervelen me nooit. Het wordt wel steeds moeilijker om er weer wat "nieuws" van te maken. Zo kom je nog eens iets tegen voor het maandthema als je je enorme archief aan het opschonen bent.

De Amerikaanse fregatvogel is ongeveer 97-100 cm lang en heeft een spanwijdte van 241 cm. Mannetjes lijken sterk op de evengrote grote fregatvogel, ze zijn volledig zwart en hebben een rode keelzak. Wanneer de zon weerkaatst op de veren, lijken ze paars te zijn. Vrouwtjes zijn ook zwart en de kop en de keel zijn zwart, maar hun borst is wit. Bij juvenielen is de kop ook wit. Dit is dus denk ik een juveniel vrouwtje. Ze cirkelen altijd heel hoog in de lucht, maar deze kwam gelukkig eventjes wat dichterbij om de boel te bekijken. Soms mag je wel een beetje geluk hebben.

Een weidebeekjuffer hangend in het dorre gras . De achtergrond ingeflitst met 2 losse flitsers. Hierdoor ontstaat de witte achtergrond en komt hij los ervan .

Het was weer eens tijd om de macro lens af te stoffen en wel in eigen tuin. Ik heb een veldje met wilde bloemen gezaaid voor de insecten, heerlijk als je dit dan beeld kan krijgen. Mijn favoriete bloemetje om te fotograferen.

Ik heb in de vakantie in Noorwegen niet veel flora gefotografeerd en zeker geen bijzondere soorten. Maar juist een alledaags plantje als grasmuur is voor mij een uitdaging, waar alles valt en staat met mooi licht en een beperkte scherpte.

De tweede dark mood van deze week. Niet altijd mijn ding, maar dit beeld was er voor mijn gevoel uitermate geschikt voor.

Deze rustende meeuwen in de sneeuw zien er zo vertederend uit, een beetje waakzaam en alert met hun prachtig rood omrande oogjes. Ik kon ze waarnemen vlakbij ons gehuurde huisje in Lofoten.

Duikende meeuwen stonden al een tijdje op de wishlist. In Denemarken tijdens de vakantie kwam die gelegenheid. Veelal zaten ze een beetje te suffen op de golfjes in de baai, maar dat was maar schijn. Continu wordt het water afgespeurd op prooi, vooral zeesterren waren de klos. Als die eenmaal in het vizier waren dan ging de meeuw de lucht in om daarna als een raket omlaag te duiken. Oef... wat gaat dat snel. Het zal zo de 100 km/uur benaderen denk ik. Na 2.5 uur wachten en schieten was het kaartje vol, maar dan heb je ook wat. Ha ha... vooral ook veel "missers"

"Klein stukje vliegen en ik voel me op vakantie; ben nu in Toscane." Dankzij die snorzweefvlieg kon ik toch nog een foto maken van de Toscaanse jasmijn in m'n tuin. Had dat al eerder geprobeerd maar wat is die bloem niet-fotogeniek. Zo vond ik hem wel mooi.

Een zwarte stern stond al lang op mijn wensen lijstje en dan ook nog eens vliegend voor de vegetatie in plaats van in de lucht. Blij mee.

Wilde margrieten in de MIdden Delfland polder. High Key opname, met op de achtergrond het water van een meertje. Nabewerkt met NIK Silver Effex

Het gaat zeer slecht met de scholekster, daarom was het fijn om dit tafereel vorig jaar aan te treffen. Genomen vanaf zeer gepaste afstand staande voor het hek van een boerenerf vanaf de openbare weg. Er was dus absoluut geen sprake van enige verstoring.

Op een mooi veldje vonden we ongeveer 10 mooie Oranjetipjes. Het waren voornamelijk vrouwtjes maar de mannetjes hebben we ook gevonden. Het bewolkte weer gaaf een mooi sfeer aan dit tafereel. Dan ben je toch wel een beetje in de wolken.

Foto gemaakt met een 70-200mm lens met tussenringen, 1/500 sec, ISO400 13 april 2024

Na de regen zijn de kleuren nog eens zo mooi als de zon er door komt. Het mooi licht opgezocht om deze madeliefjes op de foto te zetten.

Bij de workshop Colors of spring hebben we vooral de bos anemonen gefotografeerd maar later ook look. Van dit exemplaar was net een knop opengebarsten.

Op de Colors of Spring workshop was het mooi weer maar wel veel wind. Veel bos anemonen waren al bijna uitgebloeid; er waren veel bloemen die al in "verval" waren. Zoals bij deze: nog maar 1 blaadje en de meeldraden ook al weg. Maar nog steeds mooi, wat mij betreft.

Deze bostulp stond stoer te shinen in een bedje van dromerig wit.

De onscherpe anemoon in de achtergrond vond ik wel een leuke herhaling geven.

Groot geaderd witjes en margrieten kunnen niet zonder elkaar. Als de zon in de ochtend meewerkt is dat altijd weer een feestje. Op dit plekje heb ik veel van dit soort foto's kunnen maken. Het is al weer even geleden maar het gevoel van dat moment blijft me altijd bij. Wat een heerlijke ochtend was dat.

Als je er op tijd bij bent zijn de klokjes nog niet gesloten en zijn ze nog heerlijk fris.