Een mistige morgen geeft een wat dromerig beeld.

Op de hei deze boom gespot. Dood maar tussen alles wat leeft en bloeit. Foto is van vorig jaar. Vind het contrast op deze foto schitterend.

Afdalen in de kloof om dit spektakel van neerstortend water vast te leggen.

Bedekt met rijp, dat is genieten in de vroege ochtend wanneer het licht net over het veen strijkt.

De bosuil die op visite is in de boom. In plaats van recht ervoor, geeft deze hoek ook mooi weer hoe onopvallend ze zitten voor mensen die niet weten dat ze er zijn.

In Zweden zijn een paar reservaten met het predicaat oerbos. Eén van die bossen heb ik in 1998 bezocht. Bij de ingang van dit reservaat stond een houten kist met daarin een gastenboek. In dat boek vond ik de naam van Fred Hazelhoff, een bekend natuurfotograaf en Scandinavië liefhebber. Door het bos loopt een wandelpad maar als je leuke plekken zoekt om te fotograferen moet je van het pad af en wordt het kruipdoor-sluipdoor. Baardmossen, omgevallen bomen die langzaam vergaan kenmerken het beeld.

Gistermiddag heb ik na het in ontvangst nemen van de Phizer-prik in Zwolle nog maar een tochtje langs de IJssel gemaakt naar één van mijn favoriete plekken. De uiterwaarden stonden weer een beetje onder water en dat is altijd leuk om te zien. Hoewel het gras al fris voorjaarsgroen liet zien was het voor de rest van het landschap toch eigenlijk nog een beetje te vroeg.

Recht uit zee mijn busje in.

Tien minuten later dan de vorige foto van Jökulsárlón. De mist is nu potdicht.

De kenmerkende kleuren van de bergen worden veroorzaakt door Rhyoliet, een vulkanisch gesteente in kleur variërend van geel, via rood tot blauw aan toe. In het analoge tijdperk moest ik soms grote afstanden lopen om storende rommel zoals plastic zakken te verstoppen. Tegenwoordig kunnen we dergelijke troep heel simpel weg klonen. In dit landschap zaten ver weg in de groene vlakte twee Wilde zwanen, die heb ik maar weggepoetst omdat ze teveel op plastic zakken leken.

In de winter van 1997 bevroor het water in de ondergelopen uiterwaarden van de IJssel. Toen het water weer terugliep naar de rivier zakte het ijs in en ontstonden leuke vormen. Het late licht met wat avondrood zorgde voor een aardig sfeertje.

Aan de rand van een vennetje gefotografeerd. De kleuren en structuren vond ik mooi. ICM ingezet om een wat abstract beeld te krijgen. Als je goed kijkt zie je nog wat sneeuwvlokjes voorbij komen 😊

Een mistbank komt over de gletsjer naar ons toe rollen en even later was het potdicht. De snelle weersveranderingen zijn bekend voor dit land. De IJslanders zeggen dan ook dat je maar een paar minuten hoeft te wachten als het weer je niet bevalt. 

Een diascan die ik opnieuw bewerkt heb in Photoshop.

Strand met kwal. Het trekkende water laat beweging sporen achter op het zand.

Een paar jongetjes waren met vuur aan het spelen met als gevolg dat een flink stuk bos en heide in brand ging.

Hier is de beweging vooral impliciet aanwezig. Het riviertje stroomt wel maar het water heeft er ettelijke eeuwen over gedaan om door middel van een paar stenen die in een oneffenheid van het gesteente rond gingen tollen een heel diep gat uit te boren. Geen diascan, maar een echte digitale opname.

Subtiele ICM (Intentional Camera Movement) van bomen in de sneeuw.

Ik heb me altijd geërgerd aan de naam Tafeleend. Deze eenden horen niet op tafel maar in het water.

Het was in de strenge winter van 1995 dat delen van de Waddenzee bevroren waren. De oude zeewering was met ijs afgezet.

Het Diaconieveen is een natuurgebied van It Fryske Gea in Z.O. Friesland. Dit werd vroeger door de kerkelijk armenzorg van Nijeberkoop gebruikt voor de opgraving van turf om de plaatselijke bevolking in de winter warm te houden. In de winter van 1997 was het ijs sterk genoeg om mij te dragen en kon ik de hele plas afstruinen op zoek naar mooie plekjes.

door het hoge water van de rivier de lek was een groot deel van het land onderwater gelopen, en tijdens de winter periode bevroren, wat een mooie kans was om dit met zonsopkomst op de foto te zetten

Nachtvorst in een kleine miniplasje met een vlies van kwelijs die de grassen omvatten.

Dertig jaar geleden. Toen had je op diverse plaatsen vanaf de dijk nog vrij uitzicht over de plassen.

In de vroege ochtend op stap, mist over het ven waar de dode oude boom wat luguber afsteekt.

Nota Bene: Dertig jaar geleden gefotografeerd, dus uiteraard een diascan. Toen zagen de duinen er wel anders uit. Tegenwoordig zijn deze veel meer vergrast.

Het ven werd nat maar dat was die al lang. Vroeg in het voorjaar met bloeiende gagel en wilgenkatjes. Een diascan.

Landschap waterval

Paar nachten kamperen in het natuurgebied Drouwenerveen wat uitnodigde om met de camera vroeg op pad te gaan.

Mist was bijna weg en een bleek zonnetje zorgde voor de sfeer

Nog een restant ergens van