Gister weer heerlijk genoten van allerlei vogeltjes. Deze actie was wel de kers op de taart.

Toch wel een van mijn favoriete weidevogels, ik vind ze zo gracieus, zeker als ze vliegen.

Lastig om een mooi trosje bij elkaar te vinden in een compositie.

Genoeg fluitenkruid tijdens de workshop 50tinten groen in de Rhoonse Grienden. Leuke nieuwe dingen geleerd en gezien. Ik ben niet echt een bloemenfotograaf maar vond het wel een uitdaging om de fluitenkruid zacht in beeld te brengen. En dat niet alleen door de wind, maar ook het vinden van een mooie compositie in de bloemenpracht was een uitdaging. Hierover ben ik redelijk tevreden. Bedankt Brigitte voor de leuke dag!

Gewoon omdat ik ze zo gracieus vind. Toch voor mij -samen met de grutto- wel de meest favoriete vogel om vast te leggen in High Key.

Grutto's zijn toch wel een favoriete vogel van mij, zeker als ik ze dan in High Key kan vastleggen

Tijdens de workshop 50 tinten groen ook met mijn Helios lens bezig geweest bij het Fluitekruid. Mooi in de schaduw, prachtig zachte groene achtergrond. Uitdaging was met de wind om de focus op de juiste plek te krijgen.

De daslook geurt en bloeit nu overal. Tussen al dat groen zie je de witte kleine bloemetjes opkomen en verspreidt zich over de grond als een wit tapijt.

Deze opname is van vorig jaar we werden vroeg getrakteerd op mooie lucht en wat mist.

Langs de paadjes groeit mometeel weer van alles. Daslook is er daar een van. Gemaakt met de primotar 135 mm 3.5

Oef... wat zijn ze snel he. Gewoon geduld hebben, de aanhouder wint, alleen veel veel plaatjes om uit te zoeken.

Naast de wijnrode kievitsbloemen vind de witte ook bijzonder mooi met dat fijne gekleurde randjes.

Ze blijven mooi, lepelaars in de vlucht, bij een landing. Mijn voorkeur gaat dan altijd uit naar een frisse High Key setting.

Dit Sleedoorntakje uitgekozen voor de compositie, soms lastig om er iets leuks van te maken. Het groene stukje blad onder het scherpe bloemetje heb ik geprobeerd weg te poetsen, maar daar werd de foto niet mooier van...

De grote paardenbloem in de achtergrond werkte mooi mee om het kleine bloemetje te benadrukken.

Vandaag bezig geweest met tulpen, niet in een vaas, maar gewoon lekker buiten. Experimenteel werk in High Key.

Vandaag heb ik mij verlaagd tot een niveau net boven de grond. Vanuit dit perspectief gaat er voor iemand van 1.9 meter een compleet nieuwe wereld open. Met zo'n laag standpunt lijkt het alsof je midden in een miniwereld rondloopt. En laten we eerlijk  wezen wie wil er niet tussen de daisies vertoeven. Foto is gemaakt met een primotar 135 mm 3.5

Ook hier ben ik weer blijven steken bij de paarse anemoonen. Voor deze foto heb ik gebruik gemaakt van de Meyer Gorlitz Primotar 135 mm 3.5. Een lens met een mooi effect. Het blijft altijd zoeken naar de juiste afstand voor het mooiste beeld. Met dit als resultaat krullen willen mijn mondhoeken toch wat omhoog. Hebben jullie dat ook weleens?

Deze witte Wilde Kievitsbloem stond er fier bij, maar alleen. Wat onderbelicht om het witte kapje beter tot zijn recht te laten komen.

Ik vind het zo'n gracieuze vogels dat ik ze maar aan mijn favorieten lijstje heb toegevoegd.

De bosanemonen bedekken de bodem nog steeds als een mooie warme gebreide deken. De één staat nog mooier te pronken dan de ander. Net als wij worden ze aangetrokken door het heerlijke zonnetje van de afgelopen dagen. Het vintage effect van de Meyer Gorlitz Oreston 50 mm 1.8maakt er een mooi geheel van. F1.8

De vingerhelmbloem, Corydalis solida), is een plant die behoort tot de papaverfamilie (papaveraceae). Deze plant staat bekend om zijn sierlijke helmachtige bloemen die vaak in tinten van paars, roze en wit verschijnen. De Holwortel lijkt er sterk op maar is te onderscheiden door de handvormig ingesneden schutblaadjes van de vingerhelmbloem onder de bloemetjes. Andere benamingen zijn vogeltje op de kruk en voorjaarshelmbloem.

Deze stelkluten hebben lekker het voorjaar in de bol, smullen voor mij als fotograaf.

Alweer de laatste dag van het maandthema Het vroege voorjaar, dus ik gooi er op de valreep nog een voorjaarsbloeiertje tegenaan. En ja, dat is 'natuurlijk' weer een bosanemoontje.

Ze blijven trekken omdat ik ze zo mooi vind, dus nog maar eentje, gewoon omdat het kan.

Het is nooit de bedoeling in de volle zon witte bloemen te fotograferen. Maar door alle uitbundige kleuren die hier aanwezig waren kon ik het niet laten. Een bloesemboompje (krent?) groeit hier samen met een ander boompje uit de grond. De takken zijn donker met doornen en rode bladeren, de ander lichtgroen met witte bloemen. En dan ook nog een hazelaar opgevangen die bleef hangen. Ik vond het een uitbundig plaatje geworden.

Ondanks dat het misschien een uitgekauwd onderwerp is blijven deze delicate bloemetjes me trekken om weer een anders dan anders plaatje van te maken.

Gisteren zijn Loes en ik naar de bosanemonen geweest om te scouten voor de DDN fotodag. Het was heerlijk zonnig en uitermate geschikt voor macro met een pluutje. Het is één groot tapijt met bosanemonen op dit moment dus de deelnemers kunnen morgen hun hart ophalen. Tja... wat ga je dan maken als je al een tijdje de macrolens niet gebruikt hebt? Iets anders dan anders, dus een anemoon van onder af gezien in High Key.

In het grote koeienveld staat bij de afrastering een prachtig bloesemboompje. Volgens obsidentify is het een kerspruim. In dit geval was het wat later op de dag waarbij de zon de bomen aan de andere kant van de wei verlichtten. Felle late zon op de achtergrond gaf heel mooie kleuren.

Bij het maken van deze foto heb ik mijn gouden reflectiescherm naar de zon gericht om mooi licht te krijgen achter het anemoontje. Met een ander reflectiescherm heb ik het bloemetje beschermd tegen de zon.