De wilde eenden hebben het voorjaar in hun hoofd en doen hun uiterste best om een vrouwtje te veroveren. Een groepje woerden bleef dit vrouwtje achtervolgen. Het licht zorgde hier voor een prachtige paarse gloed op hun kopjes, met een andere lichtval kregen ze juist een groene gloed op hun kopjes, mooi om dit effect te zien.

Binnenkort barst de bloesem weer open aan de gemeenteboompjes naast de stoep. Dit vrouwtje vink heeft sinds kort verkering met het mannetje dat hier sinds vorig jaar af en toe langskomt. En op een dag als vandaag kwamen ze samen hier scharrelen; mannetje in de tuin, vrouwtje genoot van het zonnetje in de boom.

De foto in kleur gemaakt en omgezet in zwart wit. In deze setting is het meer grafisch. Daar was ik bewust naar op zoek. De zwarte tinten wat aangezet. De belichting ook wat geplust. Met een vignet de onderkant en wat vager gemaakt.

Grote zaagbek is hier bezig aan de jacht. Zorgt met z'n poten voor het 'omwoelen' van het water. Vlak voordat hij duikt staat z'n bek al open. Over de foto: je zou bijna denken dat ik de verzadiging omhoog gebracht heb. Die heb ik juist een tikkie teruggezet... De felle zon op het water zorgde hier voor knalkleuren.

Dit is de waarschuwing van de pimpelmees voor een naderende ekster. Je zou het geluid bij de foto moeten horen... Deze dappere pimpelmees besloot hier niet te vluchten, maar heel hard tegen de ekster te schreeuwen; en dat hielp. De ekster vloog (half doof) alsnog weg.

Jaarlijks keert een groep lepelaars naar het vogeleiland bij het Delftse Hout om zich voort te planten. Hoog in de bomen maken ze hun nesten.

Ook deze is vaak te vinden bij de visvijver midden in het dorp. Daardoor is de vogel redelijk aan mensen gewend. De lange telelens is vooral nodig om te voorkomen dat er storende elementen uit de omgeving in beeld komen. De laagstaande ochtendzon zorgde voor een tegenlichtje.

Vis in chocoladevla. Je moet er maar zin in hebben. Deze grote zaagbek zwom volgens mij bewust naar dat ene stukje waar veel zon stond. Door de warmte van het water zou de vis daar ook zwemmen? En dat klopte; heb er in die 5 minuten tot 3 keer toe 1 uit zien halen. Uiteraard bleef ik zo stil mogelijk staan. De honger was blijkbaar groter dan de angst.

Neem ik een keer een ander straatje in de wijk, loop ik ineens naast een vissende grote zaagbek (man). Zo af en toe laat ie zich in de wijk zien. Helaas een heleboel zon, dus het wit gaat uitbijten. En normaal heel erg schuw, maar blijkbaar zat er door de aanwezigheid van die zon, heel veel vis in dit stukje water. De zaagbek zwom met me mee (ik op het fietspad) zodat ik er lang van kon genieten.

Elk jaar komen een twintigtal lepelaars naar hun vaste stek bij mij in de buurt om te paren. Best moeilijk te fotograferen als ze in de bomen zitten met een heleboel takjes voor hun snavel maar af en toen maken ze een rondje zoals hier het geval was.

De eerste Appelvinken al weer waargenomen. De foto is van het afgelopen jaar.

Ik zat op een vuilniszak langs de waterkant en deze gans was nieuwsgierig en zwom naar me toe. Rondom het eilandje in de wijk zitten 5 paren die binnenkort hun nest gaan maken. Het claimen van de beste plekjes is al over het hoogtepunt heen.

Bij de visvijver zat een echte visser in broedkleed. Deze heeft geen hengel nodig maar moet na het vissen wel de veren drogen.

Nog heel even en deze ooievaars gaan weer op pad om baby's te bezorgen. Maar voor nu moeten ze nog even gemaakt worden. Je moet ook niet met je ogen knipperen want dan is het alweer voorbij. Dit moment is net na de paring wanneer het mannetje met knikkende knietjes gaat staan. Het voorjaar is onderweg.

De houding van de mus in combinatie met de 2 takken deed me aan een paradijsvogel denken. Hij zat ook wel keurig als model en de achtergrond werkte ook al mee.

Heen en weer lopen zoekend naar voedsel kwam ik deze tureluur tegen. Ik was er blij met deze ontmoeting en hopelijk is hij scherp genoeg om te kunnen plaatsen ;-)

Deze Zilverreiger stond mooi in de ochtendzon, daarom in Low-key, net een nieuwe Camera dus alles net een beetje anders, was nog een worsteling had hem eigenlijk toch wat minder moeten onderbelichten, leek in het schermpje goed, maar bleek op de laptop toch wat teveel onderbelicht. Met de hulp van alle schuifjes toch tevreden over het resultaat.

Na een koude nacht staat het water te dampen, een mooie zonnige lentedag begint. De meerkoet heeft er weinig boodschap aan, die is te druk met het waken over zijn/haar territorium.

Het was nevelig, reden om met mijn drijfhut het water in te gaan. Er zaten aardig wat eenden, maar de meeste bleven ver weg. Alleen deze krakeend kwam even dicht genoeg bij.

Deze eend zat heel rustig te genieten in het zonnetje. Wat mij meteen opviel was dat het licht mooi op zijn kop scheen. Deze foto is overdag gemaakt maar doordat de eend verscholen zat in het gras en de achtergrond donker water was, heb ik van de donkere achtergrond gebruik gemaakt zodat het net lijkt alsof de foto in de avond is genomen.

Afgelopen dagen had je 's ochtends vroeg rijp en mist wat voor magische landschappen zorgden.

Een paar dagen waren de singels bevroren. Een knobbelzwaan had een alternatief plekje gevonden; een grasveldje in de zon, met aan 2 zijden een taxushaag. Die kon wel een paar dagen zonder water; na een dag of 3 was ie weer weg en kon het gras herstellen. De uitdaging in deze foto was het niet laten clippen en te focussen op de details in het verenkleed.

Genieten vandaag van de koolmeesjes in het zonnetje.

Vorige week was ik enkele dagen in Bazel. Even langs de Rijn gelopen om te kijken of er wat te fotograferen viel. De grote zaagbekken bleven te ver weg, maar de meeuwen lieten zich graag op redelijke afstand door mensen van stukjes brood voorzien. In allerlei houdingen stonden ze even stil in de lucht als er weer een stukje brood de lucht in ging. Wel lastig fotograferen met zo'n wirwar van ronddwarrelende meeuwen.

Vandaag bij De Drunense Duinen zat deze kraai. Opvallend was dat deze kraai op zijn borst witte plekjes had en op zijn rug een blauwachtige tint. Je zou bijna zeggen dat deze kraai gekruist is met een ekster. Hij was heel nieuwgierig en hij kwam steeds een stukje dichterbij.

Geduldig wachtend langs de kant, turend naar het water en ineens zijn snavel wijd open alsof het hem allemaal te veel werd.

Na aantal keren koppie onder te zijn gegaan tijdens het badderen sprong hij om.

Het roodborstje kwam heel even uit de wirwar van takjes en ging een paar seconden vrij zitten. Net genoeg tijd voor een foto. Het was een winderige dag. Foto genomen bij tegenlicht.

Laatste uit m'n serie over de buizerd in m'n werkpauze. Hier gaat ie over tot de aanval. Vanaf een klein takje stort ie ineens naar beneden en maakt een bocht... om daarna te landen bij een molshoop, met z'n linkerpoot de mol te vermoorden en hem daarna heerlijk op te eten. Die foto's waren van te veraf en niet scherp genoeg helaas. Kwam er achter de computer pas achter dat hij er echt 1 opat; de staart van de mol hing nog uit de snavel.

Tijdens het scherpstellen op één Baardmannetje kreeg ik plotseling bezoek van de andere Baardman. Soms zit het mee. Uit de hand gefotografeerd.