Wat een leuk maandthema, geel kan me nog wel even inspireren en het lentegevoel een beetje versterken. De oranjetipjes, afgeschermd van de wind door de witte paraplu op de achtergrond, komen mooi in de aandacht te staan. Bedankt voor al jullie inzet en feedback.

Winter in IJsland - Een van de vele watervallen die er op IJsland te vinden zijn. Deze niet zo bekende waterval was tot voor kort lastig bereikbaar maar nu is er een makkelijker pad aangelegd. Ook kan je er achterlangs lopen wat heel bijzondere ervaring is.

Soms heb je het geluk dat je precies op tijd bent wanneer ze heel mooi van kleur zijn. Dit zevental, elk 1,5mm. op een voetstukje en ook nog eens omringd door Mollisia ( Ascomyceten ) heb ik gevonden op een natte, oude omgevallen Berk. De Papilparapluutjes hebben naar gelang van de weersomstandigheden maar een heel kort bestaan. Ze verkleuren van wit naar roze, dan kersenrood en vervolgens naar bruin en ten slotte naar zwart en dit alles binnen 24 u. Bijzonder, prachtig mooi spul!

Kom ik aanlopen, zie ik in het struikgewas een bruin stekelig snorharig beest, blijkt een Bever te zijn die mij met dichtgeknepen oog zit te bewonderen.

De meeste insecteneters houden niet van geel-zwart gestreept omdat ze onplezierige ervaringen met wespen hebben. De Wespspin past zich daarbij aan door altijd met het achterlijf omhoog in haar web te zitten waardoor ze het meest als wesp opvalt. Een grote Wespspin is altijd een vrouwtje. De mannetjes zijn minuscuul klein. Het betreft een stack van een flink aantal opnamen om alles scherp te krijgen, dus de poten maar ook de zigzag structuur in het web (het zogenaamde stabilement).

Enige tijd geleden vond ik een boom waarvan de stam volledig begroeid is met klimop in het park waar ik vaak naartoe ga. Het viel mij op dat er regelmatig staartmeesjes met nestmateriaal naartoe vlogen. Inmiddels is het duidelijk dat het inderdaad gelukt is een nest te bouwen. In de buurt van de boom vliegen verschillende paartjes op en aan met hun snavel vol insecten. Deze vond ik mooi poseren op een dun takje en vrije achtergrond.

Met ICM gemaakt beeld

Tussen de begroeiing door met de telelens trok dit muizenoortje mijn aandacht.

Het zomerklokje heb ik geïsoleerd van de omgeving. Dit heb ik geprobeerd te bereiken met flitsen van de bloemen en steel.

Nog net een streepje licht op de horizon. De zwarte lijnen in het zand worden veroorzaak door hele kleine schelpje (lijken op mosselschelpen). F11 iso 100 2,5 seconde 35mm

Boshycinten gefotografeerd met een Lensbaby velvet 56 in eigen tuin.

Deze glanzende houtmieren (ongeveer 3,5 en 5 millimeter) hebben een bosmier gevangen en dient als voedsel voor de kolonie. Om het ronde effect in de foto te versterken een paar onscherpe aangesneden miertjes weg gestempeld.

IJzig weer met harde wind en regen. Maar een strand voor ons alleen! In de laatste tijd nog wel de eindselectie kunnen maken voor een fotoboek. Fijne herinneringen en foto's die voortreffelijk de sfeer van het moment weergeven: stormachtige wind, regen, koud, genieten!

Op het oog van deze pauwenveer heb ik een paar druppels laten vallen. De druppels werken als vergrootglas waardoor je de kleine baardjes beter kunt zien. Er zitten ongeveer 100.000 in een oog. Ieder baardje heeft 20 segmenten die allemaal precies de juiste kleur hebben om de fraaie tekening tevoorschijn te toveren. De 2 miljoen segmenten zijn allemaal in het DNA beschreven. De kleur ontstaat door kleine dikteverschillen in een halve micron dikke keratinelaag.

Gisteren avond kwam de zon er nog eens door. Door de regen waren de kleuren intens. Deze Heuchera "Paris" bloeit normaal maar in juli maar was nu al aan het bloeien en dat kwam mooi uit om samen in harmony te zijn met de boshyacinten .

Nietsvermoedend streek het bijtje neer op de boterbloem om stuifmeel te verzamelen. De Kameleonspin, die inderdaad van kleur kan veranderen, lag stilletjes op de loer ...

Vandaag was het vrij rustig in het park. Waarschijnlijk had dit met het tijdstip te maken waarop ik even vrij kon nemen voor een wandeling. Gelukkig was het lekker weer.. en gelukkig was ik in ieder geval getuige van het mooie gezang van deze zwartkop. Ik zie ze vaker maar meestal hoger in de boom en meestal ook minder vrij op een tak. Ben er wel blij mee!

De laatste week van Maart ben ik een paar dagen naar Terschelling geweest. Het doel was de Slechtvalken die daar op het eiland overwinteren op het strand te fotograferen.

Genomen afgelopen februari op Ameland tijdens mijn laatste fotoreisje voor mijn boek. Ik heb een tijd lang de mooi ochtend licht op deze getijdenpoel staan fotograferen mbv ICM. Volgende week bespreken Theo en ik het eerste volledig concept. Ondertussen heb ik een offerte van de drukker binnen en zit ik tot over mijn oren in de praktische werkzaamheden. Liever creatief bezig zijn! Maar spannende tijden zijn het wel.

Deze Wantsensoort zie ik het hele jaar rond zowel binnen als buiten op de muren. Vaak traag lopend. Deze week lag er een dood exemplaar voor het raam. Dit was een uitgelezen kans om de Laowa macrolens weer eens uit de kast te halen. Na het nauwkeurige schoonmaakwerk kon er beginnen worden met het fotograferen met behulp van een macrorail. Dit maal had ik 119 opnames nodig om alles scherp vast te leggen. In HeliconFocus heb alle beelden gestackt. 5:1, iso 200, f/5.6, 119 x 1s

Een bosfoto van afgelopen najaar. De nabewerking heeft een tijd stilgelegen. Maar vorige week had ik ineens weer het inzicht terug om het af te maken. Daarbij kwam ook de titel ineens in mij op.

Het aantal ‘slobbers’ is sinds begin jaren zestig als broedvogel met 25% tot 50% afgenomen. Vandaar dat de slobeend op de Rode Lijst van broedvogels is beland. De trend is nog steeds dalend (bron: Vogelbescherming). Dit mannetje is wel een uur bij mij in de buurt geweest, waarna hij wegvloog ... bye bye vriend!

Opdracht tijdens de workshop van DDN op het Landgoed Oud Poelgees, probeer eens een telelens te gebruiken. Om van voor naar achteren veel bloempjes scherp te krijgen een stack van 5 beelden gemaakt.

Vrolijk klinkt het alsmaar ‘gruttooo, gruttooo’. Het is niet te horen dat deze oer-Hollandse weidevogel het zwaar heeft, maar toch is dat zo. Alleen waar het boerenbedrijf nog ruimte laat voor natuur, gedijt de grutto. Op Marken bijvoorbeeld!

Je wacht er al een tijdje op en dan ineens zit er een pracht span Geelgorzen voor je. Om op het goede moment af te drukken probeer je beide vogels in de gaten te houden maar dat is bijna onbegonnen werk. Deze foto is dan ook een beetje geluk.

Deze Harkwesp zat heel even stil om alweer naar de volgende bloem te gaan en kreeg ik dus de kans om deze opname te maken met mijn macro lens. En kwa kleur past hij mooi in het maandthema .

De laatste paar jaren bijna geen Rosse Woelmuizen meer waargenomen in het bos. Soms zie je uit je ooghoek iets bewegen en zowaar toch weer een Rosse Woelmuis. Waar de vogels soms met voer morsen zijn ze als kippen erbij. Het zijn echte klimmers maar deze was al weer in de afdaling. Had het geluk dat deze een Pitstop of een black-out had want ze zijn razendsnel.

Het blijft na al die jaren fotograferen toch nog altijd bijzonder om een valkje zo dicht naast de auto te hebben, echt genieten

Eindelijk lukte het mij na ongeveer 2 jaar om vrouw bosuil volledig (in ieder geval de kop) in beeld te krijgen. Soms had ik ze al samen gezien in deze holte, wat overigens géén broedholte is. Meestal zit man (de rooie, zie eerdere foto's) er alleen in. Nadat ze man de holte uitgejaagd had, liet ze zich even in vol ornaat zien om vervolgens ook op stap te gaan. Vanuit schuiltent.

Pelikaan in rusttoestand. De vogel zelf ligt dan rustig op het water te dobberen, vaak met het puntje van de snavel net onder het wateroppervlak. En zo af en toe haalt hij die snavel een stukje omhoog. Dit is geen gecropte foto maar bewust zo gemaakt. Even uitproberen voor mezelf.