Een paar jaar geleden fietste ik elke avond naar een plas water waar Zilverreigers zaten. Deze avond was er prachtig licht en de Zilverreiger werkte ook nog eens mee. Er lagen veel pluisjes op het water. Een aantal pluisjes heb ik weggepoetst, maar verder heb ik het zo gelaten want dit was de sfeer die avond.
Begin maart 2018 was er nog even een vorst periode en deze Reiger had wel heel erge honger en kreeg de kans om een Dodaars te pakken. Ik stond toevallig op de juiste plek op het juiste moment. Het was een heel gevecht en de Dodaars rende er regelmatig vandoor,maar de Reiger kreeg hem steeds weer te pakken. Hoe het verder afgelopen is met de Dodaars weet ik niet want de Reiger ging het struikgewas in met zijn prooi.
Bij al de avonden die ik doorbracht bij de steenuiltjes was er maar 1 moment dat de ondergaande zon juist tussen de bomen kwam en kleur bracht op de graszaden in de achtergrond.
Elfenbankje is een mooie sprookjesnaam. Ik kon de foto van bovenaf nemen, zodat de patronen mooi zichtbaar werden. Alleen het elfje ontbreekt. Nog iets naverscherpt.
Tijdens de reis om al het moois van Ijsland te zien mag een bezoek aan Diamond Beach niet worden overgeslagen echt bizar om te zien. Diamond Beach is een strook zwart zand die deel uitmaakt van de grotere Breidamerkursandur-gletsjervlakte, gelegen bij de gletsjerlagune Jokulsarlon aan de zuidkust van IJsland.Op het Diamond Beach spoelen de ijsbergen die de gletsjerlagune vullen aan op de kust.
Kleurrijke zonsondergang op het strand van Noordwijk, met reflectie van de wolkenlucht in het natte zand.
In werkelijkheid ziet het er heel anders uit ( zie internet ), Hoogstwaarschijnlijk heeft een slak dit op zijn geweten.
Kwam deze bekende zwam tegen op een omgevallen boom. Zoals vaker bij deze zwam zat die onder de guttatiedruppels. Het teveel aan vocht wat sommige planten, zwammen en schimmels tot zich nemen in de groei raken ze dan weer als druppels kwijt. Mooi om dit te fotograferen.
Door het afwezig zijn van vlinders de afgelopen maanden me maar toegelegd op andere kriebel beestjes. Spinnen zijn er wel . Dus maar aan de slag met Tijgerspinnen een losse flitsers.
De laatste twee weken aardig wat icarusblauwtjes gezien. Deze twee kon ik tussen wat takjes door parend fotograferen
Op een mooie septemberochtend kwam het torenvalkje ineens recht op me afvliegen! Heb net eens een heleboel foto's van torenvalken bekeken en in deze houding zie ik ze vrijwel niet voorbij komen. Gekozen voor vierkante uitsnede, zo vind ik hem het best tot zijn recht komen.
Een boeket bloemen met o.a. deze vrucht ( buiten geplukt, lijkt op framboos maar is het volgens mij niet) stond in een vaas. Deze vrucht viel in het water, waarna ik een foto heb gemaakt door het glas. De combinatie van luchtbelletjes en de eveneens ronde vormen van de vrucht vind ik mooi. En om een zachte uitstraling te bereiken heb ik een lens van Lensbaby ( de zogenoemde Velvet) gebruikt.
En hier dan een foto van de Visarend die kwam aanvliegen en neerstreek op de lantaarnpaal.
Geprobeerd een abstract beeld te maken van de Zwavelzwam, ik werd overdonderd door de kleurenpracht.
De beroemde berg op een onstuimige namiddag gefotografeerd vanaf de top van Sasso di Sesto.
Op pad met een oud projectorlensje ziet de wereld er ineens anders uit. Vooral naar het licht toe ontstaat er een wonderlijk bokeh. Deze rozenbottelstruik wilde wel meewerken om er een weelderig geheel van te maken. De nabewerking is redelijk standaard. De kleuren een beetje laten vervagen om het vertrek van de zomer weer te geven. Helaas geen Exif bij dit lensje. Diafragma onbekend. Er staat werkelijk niets op dit stukje "plastic fantastic".
Na aanleiding van de zwartwitte waterval van Birgitte mijn bijna zwart witte waterval van jaren terug in Australie, The Grampians, een klein bergformatie met spectaculaire vergezichten en landschappen, staat voor april weer op mijn lijstje. ik heb ook een zwarwitte versie hiervan.
Misschien wordt het nog eens een maandthema, maar na de vorige zwart-wit beelden wilde ik niet achterblijven. Dit is een bekende fotolocatie aan de Oelerbeek in landgoed Twickel. De over de beek hangende bomen hebben mooie vormen die ook nog eens in de beek reflecteren. Om de vormen nog meer te accentueren heb ik voor monochroom gekozen in een wat donkere stijl die ik voor het eerst heb bewonderd in foto's van Awoiska van der Molen
Ria Grootzevert en Anjolien van der Es hebben op 31 augustus een gezellige groep fotografen rondgeleid over het Buurserzand in Twente. Ria heeft mij gestimuleerd om eens buiten mijn comfortzone te gaan zitten zodat ik een groot deel van de ochtend met mijn Pentacon 50 mm f/1.8 lensje op mijn camera heb rondgelopen. Heel veel was niet geslaagd, maar deze foto vond ik wel een succesmomentje. Camera: Sony A7IV Lens: Pentacon 50mm f/1.8 1/1000 sec ISO 100
Ik ben geen expert maar volgens mijn zoektocht naar de naam is dit de Kempense Heidelibel maar nogmaals, ik kan me vergissen. Inmiddels werd mij bevestigd dat het om de bruinrode heidelibel gaat.
Nu er in deze periode volop Morinelplevieren doortrekken, een oudje van een paar jaar geleden, toen ik deze soort voor het eerst kon fotograferen. Na een paar uur zoeken had ik de moed al bijna opgegeven, toen een andere fotograaf ze gelukkig terug vond. Het waren drie vogels en ze lieten zich goed benaderen. Liggend in het zand uit de hand gemaakt.
Het blijft een mooie ontdekkingsreis, de Weerribben onderwater, hier de stengels van waterleliebladeren
Het was vorige week vrijdag tot mijn verrassing stormachtig aan de kust. Ik had een uurtje de tijd voor mijn afspraak elders en ben op de fiets gesprongen en naar Scheveningen gefietst. Wat was dat genieten met als extraatje de zwerm meeuwen in de lucht. Het voelt rijk om zoveel moois zo dicht bij huis te hebben.
Tijdens een wandeling zag ik deze tak met bloemen staan en vond deze mooi. Verder voor mij onbekend maar mooi genoeg om mee te nemen, te laten drogen en te fotograferen. Vooral de fijne tekening vind ik mooi. Voor de achtergrond heb ik een opname van bakpapier gebruikt die ik vooral in de schaduwpartij laat doorkomen.
