Dit optische fenomeen deed zich voor tijdens zonsondergang bij Rifugio Capanna Piz Fassa (3152m). Wat je ziet is een deel aardschaduw (de donkere horizon) en het omgekeerde van een zonsondergang. De lichtbanen komen vanaf de zonsondergang in het westen helemaal over je heen naar het oosten, waar ze (door perspectief) weer bij elkaar komen in een punt. Je noemt dit ook wel het tegenpunt van de zon. Het schijnt vrij zeldzaam te zijn en ik had dit zelf nog nooit gezien.
In mijn hoofd had ik dit beeld al gemaakt, maar als het dan lukt om het ook zo uit te voeren kan ik er wel van genieten. Een MVB.
De ondersoort "batava" van de Grote Vuurvlinder is heel zeldzaam en komt alleen in Nederland voor en misschien alleen nog maar in de Weerribben. Deze ondersoort gebruikt Waterzuring als waardplant en is daarmee een superspecialist. Het voortbestaan van deze fraaie vlinder is een hachelijke zaak, ook al doet SBB er alles aan om de omstandigheden voor deze soort te optimaliseren. Ik dank deze foto aan twee dames die bezig waren om deze vlinder te fotograferen en dat ik mee mocht doen.
Spookfluitvissen zitten in de delfde familie als Zeenaalden en Zeepaardjes. Deze zwom tussen wat plankton/alg dat je als ronde cirkeltjes opgelicht ziet. Maar past op de foto wel bij de bont gekleurde spookfluitvis
Het lijkt wel een afgerolde tuinslang of iets dergelijks zo van dichtbij. Maar het is een hechtwortel van het onsterfelijkheidskruid. Vlakbij de bladeren ontstaan deze wortels die op zoek gaan naar grip om zich aan vast te houden zodat de plant kan groeien. Van de bladeren kun je thee zetten en die zitten vol met anti-oxidanten. In een regio in China is dit gebruikelijk en er zijn daar uitzonderlijk veel 100-jarigen, vandaar de naam.
Het gletsjermeer Jökulsárlón ligt aan de gletsjer Vatnajökull in het zuidoosten van IJsland. IJsschotsen en ijsbergen zijn helderblauw, wit of grijs en zwart door vulkanisch gruis. Met het mooie zonnige heldere avondlicht was het zeer indrukwekkend en bijna onwerkelijk. Blij dat ik daar in de avond was. De kopmeeuw zet alles in verhouding.
Steenuilen staan bekend om het liefdevolle gedrag dat ze ten opzichte van elkaar vertonen. Elkaars veren/huid verzorgen, knuffelen of hoe je het ook noemt, komt veel voor in het dierenrijk. Steenuilen zijn er goed in!
Bij knalhard zonlicht gingen we midden op de dag bij een mooi bergriviertje fotograferen, een flinke uitdaging! Ik ben daar een poosje bezig geweest met reflecties in het snel stromende water. Voldoende sluitertijd en scherptediepte: oei, hoge iso! Gelukkig hebben we Topaz ;-) Bij het bewerken en kaderen zag ik iets van een oog, dat gaf ik wat meer nadruk, leuk voor het maandthema. Toen meende ik een soort vliegende vis te zien en eenmaal klaar werd het een duikende ijsvogel. Zien jullie hem ook? Ik zie zelfs de pootjes!
Al eerder een foto van een kraanvogel in dit landschap geplaatst, vond effect van de vogel en de resten van een schermbloemige zo mooi dat ik er nog eentje plaats
Deze juveniele meerkoet zat op mooi droog plekje tegen het riet aan wat voor beschutting zorgde. Doordat het riet nogal druk was heb ik de foto in PS bewerkt en de achtergrond vervaagd. Het licht dat op de jonge meerkoet valt en de bladeren en bloemen er om heen vond ik dat voor een mooi sfeertje zorgde al is de meerkoet niet haarscherp vind ik het hier ondergeschikt aan het geheel. Tenminste zo ervaar ik het.
Leek mij wel een leuke foto voor de maandsopdracht. Deze zat gewoon langs een weg en zag zijn koppie door het gat in de boom.
Zo af en toe komen Sperwers water drinken, afkoelen en zich even opfrissen. Als dan ook het zonnetje er doorkomt kan het niet meer stuk. Meestal zit er dan wel een nette foto tussen die mij past.
Onze geweldige gids in Bulgarije wist steeds prachtige soorten voor ons te vinden zoals deze Libelloides macaronius. Libelloides macaronius is een insect uit de familie van de vlinderhaften (Ascalaphidae), die tot de orde netvleugeligen (Neuroptera) behoort.
De afgelopen week, terwijl ik de zonsopkomst aan het fotograferen was, verscheen deze beauty ineens voor mijn camera. De verbazing in mijn ogen was waarschijnlijk net zo groot als bij de vos het geval was. Ik zat op een klein balkonnetje van rifugio Capanna Piz Fassa, precies op het topje van Piz Boé (3152m) - (Sella groep Dolomieten) en het laatste wat ik verwachtte was een vos! De Alpenkauwtjes waren duidelijk niet blij met hem.
De libellen en juffertjes verstoppen zich graag achter een stengel. Maar deze oogjes keken er toch omheen. Hoop dat deze versie er wel doorkomt.
Huismus, man, toont zijn prachtige veren. Dubbele opname, geen Adamski-effect. Foto opnieuw aangeboden, randen wat verzacht.
Wat je toch tegenkomt als je door je macrolens kijkt! Ik had geen idee dat het oog van een slak er zo menselijk uitzag! (Helaas is er destijds bij het uploaden van het originele raw-bestand naar de cloud iets misgegaan waardoor ik nu alleen nog de jpg heb)
Foto genomen tegen een bosrand waar achter de zon opkomt. Bij zonsopkomst verschijnen er mooie licht bundels over het veld . En dan reageren op het snel veranderende licht . En dan maar hopen alles samenvalt..
Echte acrobaten zijn het tussen die rietstengels! Dit mannetje voerde zijn circusact op in het mooie avondlicht ... onder luid applaus van een legertje enthousiaste fotografen.
De avond er voor heb ik de geboorte van deze libel kunnen mee maken aan het vijvertje bij onze dochter. Ze waren met drie tegelijk en wat het mooi om te zien. Vroeg in de morgen om half vier ben ik terug gegaan en heb wel licht bij gebruikt omdat het nog donker was. Gelukkig hingen ze daar nog alle drie. Deze was een mannetje en zal de volgende foto ook plaatsen zodat jullie kunnen zien wat een mormeltje er uit komt en toch zo een schoonheid gaat worden.
Een prachtig sfeertje van een zonsopkomst is leuk en soms volstaat dat op zichzelf. Maar nog leuker is het als er wat meer gebeurt in beeld. Na een reeks foto's gemaakt te hebben van het ochtendgoud, ging ik bewust op zoek naar watervogels die de gouden lichtspots soms bewust leken te vermijden, wat jammer was, want ik wilde mooie silhouet. Op een gegeven moment verscheen er een hele groep eenden. Daar waar normaal gesproken niet gezwommen kon worden, zwemmen ze nu dwars door de heide. 😊
DDN organiseerde een foto dag in Veendam met de mogelijkheid om het IJsvogeltje te fotograferen. We werden vriendelijk ontvangen met een lekker bakje koffie of thee met koek. Na een rondleiding langs de 5 hutten konden we beginnen. De vogeltjes lieten zich regelmatig zien. Aan het einde van een heerlijke foto dag nog een tweede keer in de duik hut en toen lukte het mij om deze foto van het vissende ijsvogel te maken.
