Dansend in de herfst

De Silvervegen in Lapland loopt van Zweden naar Noorwegen. Komend vanuit Zweden splitst zich even voorbij de grens met Noorwegen een onverharde weg af richting Skaitie (alwaar een kleine camping) en loopt vervolgens dood in de bergen.

In de uiterwaarden van de IJssel

Nog geen echte zonneharp tussen de sparren maar het begint er op te lijken.

Net als de Nederlandse cultuurbomen, de knotwilgen worden ook de olijfbomen in Zuid-Europa zorgvuldig gesnoeid waardoor ze bijna net zo mooi worden, toch?

Het zijn leuke vogels Blauwe eksters. Het gedrag is vergelijkbaar met de gewone ekster: brutaal, slim, eigenwijs en nieuwsgierig. Ze eten alles, pindakaas vinden ze heel lekker. Je kunt ze daar prima mee voeren, zeker op een camping waar ze voortdurend rond scharrelen omdat er vaak wat te eten is. Zo ook op de Camping Monfragüe waar deze foto gemaakt is. Geen schuiltent nodig, gewoon vanaf een campingstoeltje. Wel uitkijken dat je geen caravan of zoiets in de achtergrond krijgt.

De bloemblaadjes van Cistus ladanifer zijn zo dun als sigarettenvloeipapier. Deze groenblijvende heester uit de familie van de Zonneroosjes doet het goed in de Nederlandse tuin; In Spanje en Portugal vormt zij een bedreiging voor het oude cultuurlandschap van de dehesa waar deze plant hele gebieden overwoekert. Zoals ook op een voorgaande foto te zien is.

In de  rubriek 'Deel jouw Natuur' neemt Leo Vogelenzang je mee op reis naar het prachtige IJsland, land van vuur, ijs en water.

Klik door en geniet mee van al het moois dat IJsland biedt, een grote variatie aan landschappen, van dorre as- en steenwoestijnen, via vulkaanlandschappen, ruige bergen, wilde rivieren en watervallen tot en met gletsjers en gletsjermeren.

Daarnaast zijn er veel leuke planten en dieren, vooral vogels, die het land interessant maken voor de natuurfotograaf.

Veel dank voor deze prachtige  bijdrage Leo!
 

 

 IJsland: Land van vuur, ijs en waterdoor Leo Vogelenzang Van de landen in Europa die ik k...

We wensen de telers een goede oogst toe.

Oerbos in Europa? In Zweden houdt men vol dat het nog bestaat in dit natuurreservaat. Feit is in ieder geval dat de natuur hier volledig zijn eigen gang gaat. Dode bomen vallen om en vergaan in de kringloop van het leven. Zelfs de oorspronkelijk dia (ook organisch materiaal) gefotografeerd in 1998, bestaat niet meer. De digitale versie houdt het misschien nog een tijdje uit.

Een plasje in de Wieden vroeg in het voorjaar.

Dit oude sfeerbeeld past m.i. goed bij de huidige weersomstandigheden.

De kurkeik is inheems in de landen van het westelijke Middellandsezee gebied en wordt in Portugal en Spanje ook gecultiveerd voor de productie van kurk. Wanneer de boom ongeveer 25 jaar oud is wordt hij voor het eerst gestript Nadat de boom gestript is groeit er weer een nieuwe schorslaag aan. Om de acht á tien jaar kan de eik weer opnieuw gestript worden. Vers gestripte kurkeiken hebben dieprode stammen en zijn dan op zijn mooist.

In een natuurlijke context in het landschap

De Dehesa is een traditioneel cultuurlandschap dat we in Spanje en Portugal kunnen aantreffen. Het landschap is in los verband beplant met steeneiken en/of kurkeiken. De eiken worden zodanig gesnoeid dat ze een zo breed mogelijke kroon hebben, waaronder het vee in de hete zomer beschutting kan vinden tegen de zon. De dehesa’s in Extremadura zijn van belang voor de Europese kraanvogels die daar overwinteren en op eikels foerageren.

Rijp gevroren.

Het was een mooie winterdag.

Ik denk dat rijp de mooiste manier is om de eigenschappen van een boom zichtbaar te maken. De allerkleinste vertakkingen van deze eiken worden erdoor geaccentueerd.

Er zijn verschillende methoden om de leeftijd van fossielen te bepalen: Met de C-14 methode kun je met behulp van radioactieve isotopen tot ver in het verleden terugkijken; Je kunt de leeftijd van een boom nauwkeuriger bepalen door jaarringen te tellen; maar aan deze boomstam kan je zelfs het tijdstip van overlijden heel nauwkeurig aflezen.

Wat was het mooi op 1 januari 2017.

Volgens Jules Verne begon ongeveer hier de reis naar het middelpunt van de aarde.

Zoals de Latijnse naam van de Muskusboktor mooi zegt dankt deze kever zijn naam aan de sterke muskusachtige vloeistof, die wordt afgescheiden als hij in gevaar komt. Om die reden werd hij in het verleden wel gebruikt om het kenmerkende aroma aan sigarenkistjes te geven. Als je goed kijkt zie je dat hij op zijn linker taster nog een lifter meedraagt. Het is een focus-stack van een stuk of vijf opnamen.

Als gevolg van de opwarming van het klimaat verdwijnt er steeds meer pakijs in de poolstreken. Dit vormt een bedreiging voor het voortbestaan van de IJsbeer. De IJsbeer is afhankelijk van het pakijs voor de jacht op zeerobben, zijn belangrijkste prooidieren.

In een donker beukenbos

Zee en wind doen leuke dingen

Bass Rock is een onbewoond eiland ten noordoosten van North Berwick voor de kust van Scotland. Een jaar of veertig geleden kon je nog langs een smal paadje helemaal naar boven klimmen en zag je op de afgeplatte top in het broedseizoen een zee van Jan van Genten. Tegenwoordig kan dat niet meer omdat de vogels ook het pad volledig geannexeerd hebben. Met de Jan van Gent gaat het dus niet zo slecht, in tegenstelling tot veel andere zeevogels.

Een zeldzame vlinder, die problemen heeft met de droge zomers van de laatste jaren. Je vindt deze soort nu alleen nog in het Weerterbos en de Groote Peel op de grens van Limburg en Noord-Brabant. Hopelijk zorgt dit koppel ervoor dat de soort wat minder kwetsbaar wordt. Met dank aan Frans Hodzelmans (een goede macrofotograaf) die me hier naartoe bracht.

Een heel decoratieve zwam als je het mij vraagt en vragen staat vrij niet waar?

Gefotografeerd in 1979 op Afga 50S-Prof diafilm, een film met een korrel als een grindpad maar met mooie warme kleuren. Camera Canon T-90.