Lieveheersbeestje onderweg op de rand van de afvalcontainer. Het zonlicht weerkaatste via de auto die erachter stond geparkeerd op de grijze bak. De blauwe lucht weerkaatste in het raam van de auto. Vond het zo wel een mooi beeld vormen, zonder dat je kunt zien dat hier een auto staat.

Op Lesbos Griekenland weten ze hoe ze om moeten gaan met toenemende droogte. Het kratermeer hoog in de bergen is hier omgevormd tot irrigatiemeer. Bedoeld om de vele olijfboomgaarden te voorzien van water. De ene kant van het kratermeer wordt gebruikt door de natuur (vnl. vogels), aan de andere kant niet. Beplanting wordt zorgvuldig verwijderd. Rondom voorzien van heel dik kunststof.

Een groot deel van de dode arm van de Maas staat maandenlang onder water; dat zie je hier in de achtergrond. Deze foto is uit de winter; de bevroren takken van de bomen laten hun gesmolten ijs los en daardoor ontstaan blauwe druppels op het mistige water.

Een klein stukje natuurgebied Diepenvoorde in Waalre. Een juveniele waterhoen 'zwemt' een rondje. Doordat het hier intussen zó ondiep is, is van zwemmen geen sprake meer en laat de waterhoen een zwart spoor achter. Zoals je kunt zien wordt er nooit in een rechte lijn gezwommen, maar met een leuk kronkelend pad dat nu zichtbaar is.

Deze samenvoeging van 2 verschillende plantenblaadjes zag ik vanmorgen toevallig in m'n tuin. Daar waar de planten elkaar bijna raken heeft een spin een samenvoeging gemaakt met wat rag. Samen met wat dauw en een zonnetje erop kwam dit beeld naar voren. Lijkt nu op een meeuw in vogelvlucht.

Kunnen eenden ook speels zijn als ze jong zijn? Blijkbaar wel. Dit jonge exemplaar was samen met moeder (wit/beige parkeend) en 5 broertjes/zusjes aan het spelen. Deze ging zelfs een stukje op z'n zij zwemmen; nog nooit gezien... het leek alsof ze de grootste lol hadden.

Nog een kijkje genomen bij de dode arm van de Maas. Viel nog niet mee om een foto in dit felle tegenlicht te maken waarbij je de kleuren van de oeverplanten nog kunt zien. Sinds deze week is 'men' aan het werk om de doorstroming te veranderen. Binnenkort nog es kijken wat er over gaat blijven van dit prachtige stukje natuur.

Bewust niet bij het onderwerp gezet welke eendensoort dit is. App Obs. zegt wilde eend, maar z'n moeder is een wit/beige zogenaamde parkeend; dat weet ik zeker. De kop is net iets ronder en groter en de veren iets breder. Op de foto lijkt het net of de eend hier zwemmend bezig is, maar dat is niet zo; het laagje water is max. 10 cm dus staat hier gewoon op z'n poten.

Bij het rijtje klaprozen die het eerste zonlicht vingen, was het druk met insecten. Een paar keer geprobeerd deze vliegend 'te vangen'. Deze vond ik er wel sfeervol uitzien.

Het zaadje van de paarse distel hangt met 1 tentakeltje aan een spinnendraad; de wind geeft steeds weer nieuwe beelden door alle wapperende tentakeltjes. Met een witte wolkenlucht als achtergrond een aardig plaatje van het witte ding met een beige zaadje in het midden. Bij het omkeren van de kleuren verandert het in een geheel ander beeld.

Leven in een dode arm van rivier de Maas. Ik dacht direct aan deze plaats toen ik het nieuwe maandthema zag. En moest haast maken want 'om de natuur te waarborgen' gaat dit stukje mooie natuur op de schop binnen een paar weken. Uitbaggeren en de doorstroming veiligstellen. Een mooie plek waar de natuur haar eigen gang gaat. De dode boom is door het water uitgehold en zit vol leven; eenden, ganzen, meerkoeten en zelfs 2 ijsvogeltjes die hier tikkertje spelen. Omzoomd door de mooie gele plomp.

Bij het toegangshek (eigenlijk afsluithek voor de koeien) naar de Maas hoorde ik de ijsvogeltjes al. Ik hing half over het hek; ze zagen me niet denk ik. In deze dode arm van de Maas stroomt het water zowel links- als rechtsom. De extra paaltjes met prikkeldraad zijn neergezet tegen de koeien; bij een droge zomer staat hier niet voldoende water en is deze kleine waterwereld droog genoeg voor overstekende koeien.

Een nieuwe betekenis van het woord 'webkleuren'. De zon schijnt er prachtig op terwijl de omgeving al diep in de schaduw ligt. Op de voorgrond een 'wit' strak spinnenweb, vlak daarachter (10 cm; de andere kant van de plank van de carport) een tweede web. Scherp versus onscherp, wit versus kleur.

Deze wesp had interesse in de buitenkant van de knoppen van de trompetbloemen. Weet niet waarom. Ondertussen vlogen bijen en hommels af en aan voor de open bloemen. De wesp ergerde zich er duidelijk aan. Viel niet aan, maar ging wel dreigend rechtop staan als er weer een hommel voorbijkwam. En zo had ieder insect een eigen stukje bloem.

Bijtje was druk bezig in een kelk van een trompetbloem. Uiteindelijk klom ie weer naar boven. In kleur veel te vies gele bloem met wat oranje van het verwelken. In zwartwit, met wat extra wit, fleurde het geheel wat op en kwam de aandacht bij de bij, terwijl de bloem toch nog subtiel aanwezig was. Dacht eerst er nog een blauwfilter overheen te doen, maar vond ik niet mooi.

Hier sta ik op een grashelling precies in het midden van een dode arm van rivier de Maas. De stroming komt hier zowel van links als rechts en op dit punt komt dat samen. De fuut ging rechts van me onder water, bochtje om de grashelling heen en weer naar boven. Toen zag ie me en besloot weer scherp terug naar rechts te zwemmen. Je zou er draaierig van worden om ernaar te kijken; gelukkig zie je dat niet op de foto.

Detail van een palmboomblad met ijskristallen en zon erop. Een kleurrijk beeld uit februari dit jaar.

In het midden van het hondenveldje kwam ie zitten kijken hoe iedereen z'n hondje netjes uitliet. Honden bleven netjes aan de buitenranden van het veld. De nog jonge reiger zag het even aan. Een leuk jong exemplaar met bijbehorend kapsel en een fluffy nek.

Zelden zie je een ooievaarfoto in een bloemenweide. Ik vond hem prachtig kleuren in deze ietwat uitgedroogde en gelige omgeving. Er was hier niet veel te halen aan voedsel. De 2 bijbehorende poelen staan ook redelijk droog en werd door een drietal blauwe reigers al leeggehaald. De ooievaar was dan ook weer snel vertrokken.

Deze 'baby' scholekster was een poosje van pap en mam weggevlogen. De ouders zaten op het dak van m'n kantoor en riepen hem. Toen hij terugkwam schudde hij zich uit en de waterdruppels kwamen er af. Die had vast iets leuks gedaan met water... Eenmaal terug bij de ouders gingen ze samen verder eten zoeken in het gras voor de deur.

Situatie: een slap en onbewoond spinnenweb met de hoofddraad nog op spanning. De zon komt tussen 2 daken door en verlicht de draad in mooie kleuren. Even wachten tot ook de wind meewerkt en het slappe web de schaduw in blaast. Mooi om te zien dat wit geen wit meer is en er allerlei wonderlijke structuren en kleuren in 1 draadje zitten.

Nieuwsgierige scholekster op het dak van m'n kantoor. Bij einde werkdag zat het hele gezinnetje over het randje te turen; een mens met camera was even geen probleem.

Gelukkig vandaag weer een ooievaar in m'n pauze van werk. Gisteren zaten ze er ook, maar helaas geen camera bij me. Vandaag in de herkansing; ook al was er nu maar 1. Ik kwam blijkbaar ter plekke ná het genomen modderbad. Je ziet het wel aan de niet witte kleur van de kop/nek/buik. Het kleine stukje bovenop is overbelicht en niet te verwijderen (maar clipt niet).

Plotseling landde een baby agaatvlinder op het portier van de auto. Door de lichtval lijkt het alsof ik een roze auto heb en heeft het licht van bovenaf de vorm van een hart gekregen. De agaatvlinder heeft een 'opstaande rok' en door de reflectie in het autoportier heeft de schaduw wel de originele kleur van de auto gekregen (oranje).

Vandaag was ik wat aan het oefenen op libellen in de tuin. Dit leuke juffertje kwam steeds terug op dezelfde plek; na het vliegen van een klein rondje nog even de vleugels wat opschudden. En alle 4 de vleugeltjes heel even uit elkaar. Juist op dat moment vastgelegd; het lijkt nu net een indianentooi.

Elegant staan ze in het water, gracieus wordt er gevlogen... maar de landing? Ronduit lomp. Maar dat ze dat landen dan vlak voor ons neus doen, was toch wel heel aardig van ze.

Deze kuifleeuwerik bleef heerlijk lang zitten op een steen en liet zich van alle kanten fotograferen. In z'n kuif zie je als het ware het model van een wigwam; met 3 hoofdstokken waar de stof omheen gedrapeerd is.

Bijna thuis na een lange wandeling; maar eindelijk toch nog een vlinder op m'n pad. Een nogal verweerd en/of versleten bont zandoogje. De 2 strakke strepen zijn spinragdraden.

Zwaar onderbelichte foto in donker bos met open stukjes fel zonlicht. Ik vond het zo wel een spannende foto worden. Zien jullie wat het is?

In een klein klaprozenveldje stonden her en der wat verwilderde kamilleplanten. Slechts 1 kleine vuurvlinder kon de kalmerende werking van kamille wel waarderen.