Wandelingetje in de wijk; er plopt een meerkoet omhoog en ik was snel genoeg... Het oog heb ik opgelicht en verscherpt want dat stond in de schaduw en niet zichtbaar.

Een prachtige gouden morgen. Mens en natuur staan zo letterlijk dicht op elkaar. Dit is 1 van de dode armen van rivier de Maas en op slechts tientallen meters de eerste huisjes op de dijk. Ik sta hier op een door het hoge water geblokkeerde doorgang. Kon hooguit een foto maken kijkend naar rechts tussen de struiken door op een open plek(je). Had geluk met het weer...

De uitgebloeide zonnebloem staat nog steeds overeind in m'n tuintje, al wordt ie nu ondersteund door een bamboetak. Het is de favoriete hangplek van 1 van de huismussen in de tuin. Vol verwachting kijkt hij naar een platte steen waar ik af en toe wat eten op leg. Maar ook in de startblokken om bij beweging heel snel weg te vliegen. De zachte mauvekleurige achtergrond zijn de straatstenen.

Dit is een 100% spiegeling van de bomen naast het eilandje in de wijk. Omgezet naar zwartwit geeft het een heel andere sfeer.

De Japanse esdoorn verkleurt heel mooi; van donkergroen naar oranje en rood en geel. Met hier en daar nog wat felgroen; daar waar de takken bijgesnoeid zijn. Een 100% fullframe foto waar ik wat zwart heb toegevoegd en een lichte vervorming zodat de 'hoofddruppel' meer naar voren kwam.

Als een schatbewaarder loopt het springdiertje heen en weer om al z'n juwelen bij elkaar te houden. De kleur van Japans bloedgras is m.i. erg fotogeniek. Evenals dauw, enn als je niet beweegt, het springdiertje ook.

Al eens je tuinmeubilair bekeken met een macrolens? Er gaat een wereld voor je open. Hier zie je de mosgroei en 2 gezellige grazers (springdiertjes) van dichtbij. De springdiertjes heb ik wat gewijzigd in verzadiging en het gehele beeld voorzien van een 5% zwartwit laag en wat extra nevel. Heb 8 versies en deze vond ik het mooist op kleur. Wist niet dat er zoveel herfstschatten op m'n schommelstoel aanwezig zijn...

Deze boomlelie heb ik na de bloei niet weggeknipt; gewoon om te kijken wat dan het gevolg is. Zodra het donker is gaat de bloem geuren en komen nachtvlinders langs voor de bestuiving. Uiteindelijk vallen de bloembladen af en blijft er een zaaddoos over. Die scheurt dan en laat de zaden los. Hier zie je een kwart zaaddoos die uitgescheurd is van het totaal. Hij hangt met draden nog vast aan de rest van de doos. Had niet verwacht dat het nog iets zou doen met al die knopschimmel aan de buitenkant.

Vlakbij de voordeur staat een rode klimroos. Het blad is nu verdord en gedeeltelijk opgekruld. In de trechter die ontstaat zit nu daadwerkelijk een trechterspin; je ziet nog net 1 pootje eruit steken. Bij de ingang zit een huisjesslak. Blijkbaar profiteren deze 2 diersoorten hier van elkaar; de spin minder opvallend en de slak uit de wind.

Een elegante netkous aan een takje in het bos. Dit opgekrulde verdorde blad heeft er in zijn leven waarschijnlijk nog nooit zo elegant en verfijnd uitgezien.

Vanmiddag een herfstconcert? Nee hoor, een verveelde mus die aan het gapen was. Het boeide hem niet dat ik dichtbij kwam... totdat ik de camera voor m'n gezicht weghaalde. Blijkbaar herkent hij een mens pas als hij het gezicht kan zien?

De achtergrond van deze foto vond ik gelijk erg mooi; en de dennennaald op de voorgrond vond ik er gewoon bij horen. De titel? Da's een doordenkertje. Hint: 't is in ieder geval een klassieker.

Verscholen achter een steen zie ik een complete familie 'sombere honingzwam' volgens Obsidentify. Dus neem ik voor waarheid aan. Er is echter niets somber aan deze prachtige zwammen. Behalve dan die twee die al zijn omgevallen.

Aan het begin van de middag hadden alle dauwdruppeltjes zich verzameld en gleden naar beneden op dit takje. Daar bleef het liggen tot ik het zag. Wat een fijne diepte van dichtbij en heerlijke kleuren. Een beetje vrolijkheid op zo'n saaie grauwe regendag.

Deze huisjesslak had Japans op het menu staan. Geen idee of hij dat gras ook echt eet, of dat hij alleen van het uitzicht wilde genieten. Door de lichtinval is wel te zien dat hij nogal 'ruim in z'n huisje zit'. Het kleine stukje rode Japans bloedgras is nog mooier als de zon erop schijnt, maar dat komt nu nog zelden voor, want de schutting is vervangen door een hogere. In het voorjaar weer denk ik (hoop ik).

Donker water met wolkenlucht? Nee. De zon reflecteert in het water (een singel in de wijk) en die reflectie reflecteert op zijn beurt op de betonnen funderingsplaten langs het water. Op die lichtgrijze platen zie je naast de reflectie ook algen en schimmels. De zwarte schimmel zie je rechts waar het huis bovenop staat. Links de algen en daar staat de tuin bovenop (paar overhangende plantjes).

Pas laat in de middag kwam de zon bij de voorzijde van het huis; alle kleine dauwdruppeltjes kwamen tesamen en rolden langzaam naar beneden om als 1 grote druppel naar beneden te vallen.

Een zwaar onderbelichte foto van een veertje dat met spinnendraadjes aan een esdoorn hing. Omgezet naar zwart-wit. Niet mooi genoeg. Daarna omgekeerde kleuren en de zwart wit laag terug naar 50%.

Tweede upload van deze foto. De eerste had ik bewust donkerder gemaakt om het drama-effect te versterken, maar vergat op het dichtlopen te letten. Was dus niet nodig... Wat je ziet is een libel die gewoon 'op' was. Vond hem bij de voordeur. Heb nog geprobeerd hem op te lappen met wat eten en warmte en in eerste instantie hielp dat. Na in de huiskamer opgewarmd te zijn deden de vleugels het weer. Buiten gezet op het zuiden in een open (zijkant) plastic doorzichtige pot. Maar ja, op=op...

Zo'n 2x per jaar komt er een automaat door de straat (met mens erop) om alle haagbeuken op de juiste hoogte te krijgen. Het effect is netjes en snel en altijd op de juiste hoogte. Maar als je goed kijkt, zie je dat hier is gesnoeid met botte messen. Jammer. De musjes waren er wel nieuwsgierig naar; zou er nu meer voedsel in bereik zitten?

De landing van een kroeskoppelikaan in 2 foto's. Volgens de exif op exact hetzelfde moment gemaakt. Zat minder dan een seconde tussen. Eerst worden de voeten gestrekt voor een perfecte landing alsof hij nog even gaat skiën. De vleugels naar boven voor het evenwicht...

Een tweede upload van mijn enige zonnebloem. Ik hoor vaak mensen zeggen dat ze 'goed bezig zijn door inheemse planten en bloemen in de tuin te hebben'. Maar ze weghalen zodra ze zijn uitgebloeid. Dit is een foto van een zonnebloem zoals de natuur deze bedoeld heeft. Opruimen volgt later als de zaden zijn gegeten of verspreid. De vraag is echter; wie is er bereid een verdorde bloem die echt niet meer mooi is te laten staan?

En langzaam verdwijnt de zon achter de bergen. In het water zie je de reflectie van een klein stukje open lucht dat roze is gekleurd. Bewust dat stukje zonder wolken alleen zichtbaar gemaakt in de reflectie. En uiteraard de reflectie van de pelikaan zelf. Helaas gemaakt met een zoomlens die een inruilwaarde heeft van wel... 14 euro. Wist ik toen niet. Maar op 1080 hoog vind ik hem nog redelijk.

Een toevallige ontmoeting; ik zit op de stoep met m'n camera bij een bloemetje (niet gelukt overigens) en plotseling valt er 'iets' op m'n broek wat er daarna af stuitert de stoep op. Met m'n camera nog voor m'n ogen kijk ik wat het was. 2 Groefbijen die voor het nageslacht zorgen. Scherpgesteld op het mannetje. Moest wel ff heel snel. Tot m'n verbazing was dat nog gelukt ook. De bijen (deze zijn minder dan 1 cm) trokken zich niets van me aan. De achtergrond is dus een wazige stoeptegel.

De berenklauw is eigenlijk best een mooie plant; zowel in bloei als uitgebloeid. Staat ie dan ook nog op zo'n mooie plek dan is het wel een foto waard. Al moet ik eerlijk zeggen dat als ie nog gewoon groen is, m'n hond heel erg moet uitkijken als we daar lopen. Honden krijgen hier nl. heel veel jeuk van. En zo vlak langs het paadje heeft ie al voor heel wat blaren gezorgd. Gelukkig heeft mijn hond véél haren dus beperkte schade.

Met een flinke windvlaag had deze spin het moeilijk. De acacia trouwens ook. Hier blies de wind het takje precies horizontaal waarbij de spin onder de tak beschutting ging zoeken. Bewust de plant op de achtergrond op de foto laten staan; hier zie je duidelijk het wervelen van de wind.

De meeuw zit hier in Noord-Brabant op een paaltje, de boom die je ziet in de weerspiegeling van het water van rivier De Maas, staat in Gelderland. Foto is genomen op een wat saaiere dag met een laat avondzonnetje van links. De paaltjes met opgekruld prikkeldraad zijn bedoeld om de koeien in de wei te houden en niet te laten oversteken naar de wei ernaast. Maar dit jaar is het water niet laag geweest dus reparatie was overbodig. Bijna een zwart-witje.

Na een hele tijd sap van de lijsterbes drinken met 30 graden, werd het even te veel voor deze vlinder. Afkoelen dan maar op het koude metaal van een windmolen. Al gingen de bladen zacht heen en weer, de vlinder bleef er gewoon op zitten. Een blad van de wilgenboom dat verstrikt was geraakt in de windmolen heb ik er digitaal maar even afgehaald.

Blijkbaar had de rups toch nog meer honger (of ging gewoon even de benen strekken) en liep het blad en de stengel af. En dat is een road to nowhere want de plant is echt op. Helemaal onderaan nog een paar centimeter groen, maar wel om te delen met 5 andere rupsen. Op zoek naar een plekje om te verpoppen misschien?

Dit is een foto van het eerste ei van het koolwitje dat ik heb zien leggen. Het kleine mini-eitje op dat ene stengeltje koolzaad dat in de voortuin staat heb ik in de gaten gehouden. De rups heeft zo te zien voldoende gegeten want is aardig groot geworden. En die ene stengel is bijna kaal, al heb ik gezien dat er nog meer (kleinere) rupsen op zitten.